Μου είναι δύσκολο ν' αρχίσω να γράφω ξαφνικά απ' το μηδέν... Συνήθως όταν ξεκινώ να γράφω σ' ένα καινούριο ημερολόγιο τού "συστήνομαι" πρώτα! Ξέρω, φυσικά, ότι το ημερολόγιο ή το μπλογκ δεν είναι αυτόνομη οντότητα κι έτσι δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο, όμως με κάνει να νιώθω κάπως οικεία ώστε να του ανοίξω την καρδιά μου, τελικώς! Ειδικά, όμως, τώρα μου είναι ακόμα δυσκολότερο, γιατί αυτή είναι και η πρώτη ανάρτηση ιστολογίου που δημοσιεύω ποτέ!
Φαίνεται πως πιστεύω ότι με το που ανεβάσω αυτό το κείμενο θα μαζευτεί κόσμος να το διαβάσει κι αν κάτι κάνω λάθος θα γίνω ρεζίλι! Αυτός είναι και ο περιβόητος φόβος του κοινού που έχω, να θεωρώ ότι ο κόσμος στον οποίο θα παρουσιάσω το οτιδήποτε θα παρατηρήσει το παραμικρό λαθάκι, την κάθε αστοχία μου, και τελικώς θα με κρίνει αρνητικά γι' αυτό. Τρέμω την κριτική πριν αυτή ακόμα σχηματιστεί στο μυαλό του δυνητικού κριτή. Κι αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σχεδόν σε όλους τους τομείς της ζωής μου. Και λέω "σχεδόν" γιατί ίσως υπάρχει κάποιος τομέας που να μην σκέφτομαι την κριτική κι αυτή τη στιγμή να μου διαφεύγει!
Παρά τους φόβους μου, λοιπόν, είπα αυτό το βράδυ να "πιάσω τον ταύρο απ' τα κέρατα" και ν' αρχίσω επιτέλους να γράφω σ'αυτό το έρημο το μπλογκ που τόσο καιρό είχα φτιάξει αλλά άφηνα επιμελώς σε αχρηστία. Σίγουρα έχω πολλά να πω, χωρίς να εγγυώμαι ότι είναι όλα ενδιαφέροντα, όμως τώρα δε μου 'ρχεται τίποτα! Ας κάνω κάποιες συστάσεις, ελπίζοντας η έμπνευση να με βρει κάπου στο δρόμο, σε επόμενες βραδιές αναρτήσεων!
Το πραγματικό μου όνομα προτίθεμαι να το κρατήσω μυστικό, όμως εδώ από κάτω λέει "Lela Lilou"! Δεν με λένε έτσι ούτε είναι κάποιο ψευδώνυμο που ξέμεινε απ' τα παιδικά μου χρόνια. Πραγματικά και με κάθε ειλικρίνεια, είναι ένα όνομα που σκαρφίστηκα εντός δευτερολέπτων γιατί χρειαζόταν κάτι αληθοφανές για το προφίλ στο google! Λίλος ήταν κάποιος τρελός που "δραστηριοποιούταν" στην ευρύτερη περιοχή γύρω απ' το χωριό μου, και πλέον όταν οι ντόπιοι θέλουν να κοροϊδέψουν κάποιον ως τρελό τον λένε και "Λίλο". Δεν ξέρω πώς το θυμήθηκα τη στιγμή που έφτιαχνα το προφίλ, όμως το τελικό αποτέλεσμα μου αρέσει, καθώς ήθελα κάτι κάπως αστείο/χιουμοριστικό. Ναι, η αίσθηση του χιούμορ μου είναι λίγο ιδιαίτερη!
Από την άλλη, το "Stars above us" είναι ένα όνομα-τίτλος που είχα πάρα πολύ καιρό στο μυαλό μου, σε περίπτωση που επιχειρούσα κάτι τέτοιο. Άλλη μια έμπνευση της στιγμής, κατά κάποιο τρόπο συνδέεται με το ψευδώνυμό μου... Ανέκαθεν μ' άρεσε να κοιτάω τ' αστέρια, στον βαθύ μπλε νυχτερινό ουρανό, τα ήσυχα καλοκαιρινά βράδια στο χωριό μου, που το μόνο που ακουγόταν ήταν οι μελωδίες του τριζονιού κι ίσως κάποιες μακρινές φωνές από χαρούμενους συνδαιτυμόνες που είχαν πιει και κάτι παραπάνω! Να μια ωραία ανάμνηση που σίγουρα δε θέλω να ξεχάσω!
Με την εικόνα αυτή λέω να κλείσω γι' απόψε. Όταν ξεκίνησα δε μου περνούσε απ' το μυαλό πού θα κατέληγα, κι αυτό είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό μου: οι "αλυσιδωτές αντιδράσεις" της σκέψης μου, που οδηγούν σε μονοπάτια εκτός του αρχικού σχεδίου. Όμως αυτό δεν είναι και κάτι πολύ ενδιαφέρον και ίσως χρήσιμο; Κάποια εποχή που είχα καταφέρει να το εκμεταλλευτώ προς όφελός μου είχα αποκομίσει μεγάλη χρησιμότητα!
Καληνύχτα, λοιπόν, και είθε οι στόχοι μας να επιτευχθούν!
Φαίνεται πως πιστεύω ότι με το που ανεβάσω αυτό το κείμενο θα μαζευτεί κόσμος να το διαβάσει κι αν κάτι κάνω λάθος θα γίνω ρεζίλι! Αυτός είναι και ο περιβόητος φόβος του κοινού που έχω, να θεωρώ ότι ο κόσμος στον οποίο θα παρουσιάσω το οτιδήποτε θα παρατηρήσει το παραμικρό λαθάκι, την κάθε αστοχία μου, και τελικώς θα με κρίνει αρνητικά γι' αυτό. Τρέμω την κριτική πριν αυτή ακόμα σχηματιστεί στο μυαλό του δυνητικού κριτή. Κι αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σχεδόν σε όλους τους τομείς της ζωής μου. Και λέω "σχεδόν" γιατί ίσως υπάρχει κάποιος τομέας που να μην σκέφτομαι την κριτική κι αυτή τη στιγμή να μου διαφεύγει!
Παρά τους φόβους μου, λοιπόν, είπα αυτό το βράδυ να "πιάσω τον ταύρο απ' τα κέρατα" και ν' αρχίσω επιτέλους να γράφω σ'αυτό το έρημο το μπλογκ που τόσο καιρό είχα φτιάξει αλλά άφηνα επιμελώς σε αχρηστία. Σίγουρα έχω πολλά να πω, χωρίς να εγγυώμαι ότι είναι όλα ενδιαφέροντα, όμως τώρα δε μου 'ρχεται τίποτα! Ας κάνω κάποιες συστάσεις, ελπίζοντας η έμπνευση να με βρει κάπου στο δρόμο, σε επόμενες βραδιές αναρτήσεων!
Το πραγματικό μου όνομα προτίθεμαι να το κρατήσω μυστικό, όμως εδώ από κάτω λέει "Lela Lilou"! Δεν με λένε έτσι ούτε είναι κάποιο ψευδώνυμο που ξέμεινε απ' τα παιδικά μου χρόνια. Πραγματικά και με κάθε ειλικρίνεια, είναι ένα όνομα που σκαρφίστηκα εντός δευτερολέπτων γιατί χρειαζόταν κάτι αληθοφανές για το προφίλ στο google! Λίλος ήταν κάποιος τρελός που "δραστηριοποιούταν" στην ευρύτερη περιοχή γύρω απ' το χωριό μου, και πλέον όταν οι ντόπιοι θέλουν να κοροϊδέψουν κάποιον ως τρελό τον λένε και "Λίλο". Δεν ξέρω πώς το θυμήθηκα τη στιγμή που έφτιαχνα το προφίλ, όμως το τελικό αποτέλεσμα μου αρέσει, καθώς ήθελα κάτι κάπως αστείο/χιουμοριστικό. Ναι, η αίσθηση του χιούμορ μου είναι λίγο ιδιαίτερη!
Από την άλλη, το "Stars above us" είναι ένα όνομα-τίτλος που είχα πάρα πολύ καιρό στο μυαλό μου, σε περίπτωση που επιχειρούσα κάτι τέτοιο. Άλλη μια έμπνευση της στιγμής, κατά κάποιο τρόπο συνδέεται με το ψευδώνυμό μου... Ανέκαθεν μ' άρεσε να κοιτάω τ' αστέρια, στον βαθύ μπλε νυχτερινό ουρανό, τα ήσυχα καλοκαιρινά βράδια στο χωριό μου, που το μόνο που ακουγόταν ήταν οι μελωδίες του τριζονιού κι ίσως κάποιες μακρινές φωνές από χαρούμενους συνδαιτυμόνες που είχαν πιει και κάτι παραπάνω! Να μια ωραία ανάμνηση που σίγουρα δε θέλω να ξεχάσω!
Με την εικόνα αυτή λέω να κλείσω γι' απόψε. Όταν ξεκίνησα δε μου περνούσε απ' το μυαλό πού θα κατέληγα, κι αυτό είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό μου: οι "αλυσιδωτές αντιδράσεις" της σκέψης μου, που οδηγούν σε μονοπάτια εκτός του αρχικού σχεδίου. Όμως αυτό δεν είναι και κάτι πολύ ενδιαφέρον και ίσως χρήσιμο; Κάποια εποχή που είχα καταφέρει να το εκμεταλλευτώ προς όφελός μου είχα αποκομίσει μεγάλη χρησιμότητα!
Καληνύχτα, λοιπόν, και είθε οι στόχοι μας να επιτευχθούν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου