[Συνέχεια από εδώ]
Μια βδομάδα μετά τον υπέρηχο στήθους, δηλαδή στις 20/3, πήγα για εξέταση στο ιατρείο της καινούριας μου γιατρού. Δεν ξέρω αν είναι σωστό να αναφέρω το όνομά της στο ίντερνετ, γι'αυτό θα την λέω κυρία Λ.! Με εντυπωσίασε το πόσο ευχάριστη και κεφάτη ήταν, το ότι μου έκανε πλάκες και μου φερόταν με οικειότητα από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας. Επίσης, το ιατρείο της ήταν πολύ λιτό, χωρίς πομπώδη έργα τέχνης, ακριβά φωτιστικά και ολοκαίνουρια και λαμπερά έπιπλα. Ταίριαζε μ' εκείνη, που φορούσε απλά ίσια παπούτσια, καθημερινά ρούχα και ήταν ελαφρώς βαμμένη ή και καθόλου-αυτό δεν μπόρεσα να το καταλάβω στα σίγουρα. Η ηλικία της κάπου στα 60, το κέφι της, όμως, κάπου στα 20-22..! Κι ενώ γενικά είμαι επιφυλακτική με τους ανθρώπους που φέρονται λες και σε ξέρουν χρόνια ενώ σε γνώρισαν μόλις, ο τρόπος αυτής της κυρίας δε μ' ενόχλησε. Ίσως γιατί μέσα στην ατελείωτη και χρόνια εσωτερική μου μοναξιά, τώρα στο πρόβλημά μου ήθελα κάποιος να μου σταθεί έμπρακτα και να μου δείξει τη συμπάθειά του. Όμως και στη μαμά μου έκανε καλή εντύπωση το όλο κόνσεπτ της απλής και ευχάριστης γιατρού, καθώς -σύμφωνα πάντα με τη μαμά- έδειχνε άνθρωπο που τον ενδιαφέρουν η δουλειά και οι ασθενείς του, όχι το μάρκετινκγ και η διαφήμιση.
Τα σχόλια ήταν πάνω-κάτω τα γνωστά: ογκίδιο λίγο μεγαλύτερο από το όριο, που καλό θα ήταν να αφαιρεθεί για να μην μεγαλώσει κι ενοχλεί. Είχα χρόνο ακόμα μέχρι τα 25, όπου κανονικά τότε αρχίζουν οι επεμβάσεις, όμως η γιατρός θεώρησε πως θα ήταν καλύτερο να φύγει τώρα το "ογκιδιάκι", μιας και είχε την τάση να μεγαλώνει. Μου είπε μερικά πράγματα για την διαδικασία και μου έδωσε χρόνο να σκεφτώ πότε με βολεύει να γίνει κι όταν το αποφασίσω να την πάρω τηλέφωνο.
Έτσι κι έγινε, μετά από περίπου 2 βδομάδες επικοινώνησα μαζί της και κλείσαμε για την Παρασκευή 19/4. Ήταν τόσο δύσκολο να αποφασίσω ημερομηνία, γιατί αυτός ο ηλίθιος καθηγητής μου στη σχολή, ο κύριος Α., μας δίνει εβδομαδιαίες ομαδικές εργασίες χωρίς να λέει από πριν πότε θα τις πάρουμε, και προσπαθούσα να υπολογίσω ποια βδομάδα δεν θα' χαμε εργασία και μέσα σ' αυτή να κανονίσω την επέμβαση. Όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, κάθε υπολογισμός μου πήγε στο κενό καθώς όχι μόνο πήραμε εργασία για εκείνη τη βδομάδα αλλά έπρεπε και να την παρουσιάσει η ομάδα μου στην τάξη! Αλλά πριν απ' αυτό, αναγκάστηκα να αλλάξω την ημέρα της επέμβασης και να την βάλω στις 17/4, καθώς στις 19/4 εκείνη την ώρα έφευγε ο ξάδερφός μου για Αγγλία και η θεία μου ήθελε να παρίσταται και στα δύο γεγονότα. Έτσι λοιπόν η επέμβαση έπεσε πάνω στις φοιτητικές εκλογές, ειδικά φέτος που είχα αποφασίσει να πάω να ψηφίσω! Τι ειρωνεία!
Ποιος να το πίστευε ότι θα χειρουργούμουν Τετάρτη και το μεγαλύτερο άγχος μου την Τρίτη θα ήταν ότι ο καθηγητής Α. μας έδωσε εργασία κι εγώ δεν ήξερα πότε θα προλάβαινα να την κάνω! Στην ομάδα μου, βέβαια, είμαστε τρεις και όπως και να' χε η δουλειά θα έβγαινε, αλλά δεν ένιωθα καθόλου καλά ν' αφήσω τις άλλες δύο μόνες τους... Το case study ήταν ένα άρθρο 13 σελίδων στα αγγλικά με άλλες 4 σελίδες exhibits και 5 ερωτήσεις προς απάντηση! Η δουλειά μας ήταν να απαντήσουμε τις 5 ερωτήσεις και για μία από αυτές να κάνουμε παρουσίαση στην τάξη με power point. Όπως ήταν αναμενόμενο δε βοήθησα πολύ και τελικά η εργασία μας βαθμολογήθηκε με Good+, κάτι ανάμεσα σε 6-7.
Μια βδομάδα μετά τον υπέρηχο στήθους, δηλαδή στις 20/3, πήγα για εξέταση στο ιατρείο της καινούριας μου γιατρού. Δεν ξέρω αν είναι σωστό να αναφέρω το όνομά της στο ίντερνετ, γι'αυτό θα την λέω κυρία Λ.! Με εντυπωσίασε το πόσο ευχάριστη και κεφάτη ήταν, το ότι μου έκανε πλάκες και μου φερόταν με οικειότητα από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας. Επίσης, το ιατρείο της ήταν πολύ λιτό, χωρίς πομπώδη έργα τέχνης, ακριβά φωτιστικά και ολοκαίνουρια και λαμπερά έπιπλα. Ταίριαζε μ' εκείνη, που φορούσε απλά ίσια παπούτσια, καθημερινά ρούχα και ήταν ελαφρώς βαμμένη ή και καθόλου-αυτό δεν μπόρεσα να το καταλάβω στα σίγουρα. Η ηλικία της κάπου στα 60, το κέφι της, όμως, κάπου στα 20-22..! Κι ενώ γενικά είμαι επιφυλακτική με τους ανθρώπους που φέρονται λες και σε ξέρουν χρόνια ενώ σε γνώρισαν μόλις, ο τρόπος αυτής της κυρίας δε μ' ενόχλησε. Ίσως γιατί μέσα στην ατελείωτη και χρόνια εσωτερική μου μοναξιά, τώρα στο πρόβλημά μου ήθελα κάποιος να μου σταθεί έμπρακτα και να μου δείξει τη συμπάθειά του. Όμως και στη μαμά μου έκανε καλή εντύπωση το όλο κόνσεπτ της απλής και ευχάριστης γιατρού, καθώς -σύμφωνα πάντα με τη μαμά- έδειχνε άνθρωπο που τον ενδιαφέρουν η δουλειά και οι ασθενείς του, όχι το μάρκετινκγ και η διαφήμιση.
Τα σχόλια ήταν πάνω-κάτω τα γνωστά: ογκίδιο λίγο μεγαλύτερο από το όριο, που καλό θα ήταν να αφαιρεθεί για να μην μεγαλώσει κι ενοχλεί. Είχα χρόνο ακόμα μέχρι τα 25, όπου κανονικά τότε αρχίζουν οι επεμβάσεις, όμως η γιατρός θεώρησε πως θα ήταν καλύτερο να φύγει τώρα το "ογκιδιάκι", μιας και είχε την τάση να μεγαλώνει. Μου είπε μερικά πράγματα για την διαδικασία και μου έδωσε χρόνο να σκεφτώ πότε με βολεύει να γίνει κι όταν το αποφασίσω να την πάρω τηλέφωνο.
Έτσι κι έγινε, μετά από περίπου 2 βδομάδες επικοινώνησα μαζί της και κλείσαμε για την Παρασκευή 19/4. Ήταν τόσο δύσκολο να αποφασίσω ημερομηνία, γιατί αυτός ο ηλίθιος καθηγητής μου στη σχολή, ο κύριος Α., μας δίνει εβδομαδιαίες ομαδικές εργασίες χωρίς να λέει από πριν πότε θα τις πάρουμε, και προσπαθούσα να υπολογίσω ποια βδομάδα δεν θα' χαμε εργασία και μέσα σ' αυτή να κανονίσω την επέμβαση. Όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, κάθε υπολογισμός μου πήγε στο κενό καθώς όχι μόνο πήραμε εργασία για εκείνη τη βδομάδα αλλά έπρεπε και να την παρουσιάσει η ομάδα μου στην τάξη! Αλλά πριν απ' αυτό, αναγκάστηκα να αλλάξω την ημέρα της επέμβασης και να την βάλω στις 17/4, καθώς στις 19/4 εκείνη την ώρα έφευγε ο ξάδερφός μου για Αγγλία και η θεία μου ήθελε να παρίσταται και στα δύο γεγονότα. Έτσι λοιπόν η επέμβαση έπεσε πάνω στις φοιτητικές εκλογές, ειδικά φέτος που είχα αποφασίσει να πάω να ψηφίσω! Τι ειρωνεία!
Ποιος να το πίστευε ότι θα χειρουργούμουν Τετάρτη και το μεγαλύτερο άγχος μου την Τρίτη θα ήταν ότι ο καθηγητής Α. μας έδωσε εργασία κι εγώ δεν ήξερα πότε θα προλάβαινα να την κάνω! Στην ομάδα μου, βέβαια, είμαστε τρεις και όπως και να' χε η δουλειά θα έβγαινε, αλλά δεν ένιωθα καθόλου καλά ν' αφήσω τις άλλες δύο μόνες τους... Το case study ήταν ένα άρθρο 13 σελίδων στα αγγλικά με άλλες 4 σελίδες exhibits και 5 ερωτήσεις προς απάντηση! Η δουλειά μας ήταν να απαντήσουμε τις 5 ερωτήσεις και για μία από αυτές να κάνουμε παρουσίαση στην τάξη με power point. Όπως ήταν αναμενόμενο δε βοήθησα πολύ και τελικά η εργασία μας βαθμολογήθηκε με Good+, κάτι ανάμεσα σε 6-7.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου